Hiromi'nin farkı, solo piyano çalmaya başlayınca dinleyicinin kulağı başka enstrümanları aramıyor. Bu fikrimin ispatı "Spectrum" albümün açılışındaki "Kaleidoscope".

Çift el piyanodan çıkabilecek potansiyel müzikal enerjinin önemli kısmı bu ilk parçada dinleyicinin üzerine adeta elektrik fırtınası olarak yükleniyor.

Downbeat'ten Phillip Lutz; 'Hiromi, 20. yüzyıl piyano tekniği üzerine fiili inceleme yapıyor' nitelemesinde bulunuyor.

Geçmişi aşabilen bir üstünlük...

Dikkat ederseniz, Hiromi'nin müziğinde [bilhassa solo piyano albümü "Spectrum"da] müzikal tür bariyerini kaldırarak ama caz piyanosunun geçmiş yıldızlarının tekniklerini sentezleyerek aşabilen bir üstünlük var. Lutz bu durumu 'Art Tatum'un melodik esintileri, Erroll Garner'ın ritmik ajitasyonları, post Romantizm ve Sergei Rachmaninoff' olarak adresliyor.

Lutz'un bahsettiği bu yaratıcı piyano karmaşası bence başlıkta yazdığım gibi Hiromi'ye geçiş üstünlüğü sağlıyor, kuşağının eşitleri arasında ayrıcalıklı seviyeye yerleştiriyor.

Diskografik sıralamada ise Hiromi, "Spectrum" albümünden iki yıl sonra yayınladığı 'suite' formunun da haberini vermiş.

Eşsiz ifadeler eşsiz sanatsal yeteneklere ihtiyaç duyar.

Albümün ikinci parçası "Whiteout" karsız mevsimde kar fırtınasından esinlenmiş bir meditasyon. Parçayı dinleyin lütfen, kristal kar tanelerini andıran notaların havada uçuştuğunu hissedeceksiniz. Bu hissi vermenin sanatçı olmaya nasıl bir bedeli var bilmiyorum ama 'eşsiz ifadeler eşsiz sanatsal yeteneklere ihtiyaç duyar' demek şart!

"Mr. C.C." Berklee'deki bir görevden ilham alınma. Charlie Chaplin göndermesi de var bu parçada.

"Once in A Blue Moon" kayıtlarda Hiromi'yi en zorlayan bölüm olmuş. Bu kayıt için bir kaç tekrar almak durumunda kalmışlar. Kendi ifadesine göre, 'melodik zıtlıkları doğru tonalite üzerinden yakalamak konusunda zorlanmış' ama dinlediğinizde size en iyisini verdiğini anlıyorsunuz.

Sanatın tezattan bahsetmesi dinleyici üstünde kargaşa yaratır.

Bu kargaşayı anlama/hissetme süreci olarak değerlendirmek doğru olur. Çoğu zaman da sanatçının neyi kastettiğine dair net fikirler edinmemiz zor olur, hatta, edinemeyebiliriz de. 

Zıtlık ise zıtlık!
Uçuşkanlık ise uçuşkanlık!
Ve başka şeyler...

Bir solo piyano albümünün verebileceğinin maksimumu 12 Ekim konserinde etkilemek için bekliyor.

Hiromi anladığım kadarıyla solo kayıt öncesi kendine şunları sormuş;

"Bu tür parçaları ne zaman yazmaya başlasam önce belirli sözcükler yazıyorum".

‘Görüntü neydi? Beni ne etkiledi? Eski bir fotoğraf? Nostalji’ ve hoop albümün son parçası "Sepia Effect".

Buyrun, bir bestecinin etkilenme sürecinin nasıl çalıştığına dair açık, şifresiz bir anlatım. Bu ilhamlara sahnede tanık olmayı bekleyen biz dinleyiciler için açık seçik bir yol tarifi.

Gelelim 12 Ekim akşamı Zorlu PSM konserine.

Hiromi, İstanbul'da solo piyano konseri verecek. Belli ki, öncelikli olarak bu albümden müzikler seslendirecek.